Συνάδελφοι
Ύστερα από 7 χρόνια αγώνων, υποχρεώσεων, απογοητεύσεων και ψεμάτων φθάσαμε σε ένα σημείο πολύ σημαντικό για εμάς. Επιτέλους αναγνωρίστηκαν οι κόποι μας, οι θυσίες μας, η προσφορά μας. Μετά από σκληρές μάχες, πιέσεις αλλά και με τη συνδρομή της πολιτικής βούλησης προέκυψε το πόρισμα που όλοι περιμέναμε.
Πραγματοποιήθηκε το σχέδιο νόμου και πέρασε στο υπουργικό συμβούλιο χωρίς ενστάσεις. Βρίσκεται πλέον σε κοινή διαβούλευση, όλος ο κόσμος είναι με το μέρος μας, ακόμη και οι άνεργοι, οι συμβασιούχοι, όλοι οι πολιτικοί ανεξαρτήτων κομμάτων και εντός ολίγων ημερών θα περάσει τις πύλες της βουλής για την ψήφιση του.
Και ενώ γίνονται όλα αυτά τα απίστευτα ωραία πράγματα διαπιστώνουμε ότι η ομοσπονδία μας τείνει να χωρίσει σε πολλά κομμάτια. Γιατί συνάδελφοι; Καταραμένοι είμαστε; Γιατί χύνουμε την καρδάρα με το γάλα; Γιατί τα διαλύουμε όλα; Γιατί δεν βάζουμε όλοι νερό στο κρασί μας, είναι κρίμα εδώ που είμαστε να γυρίσουμε πίσω. Κάθε μέρα ο καθένας μας έχει διαφορετική γραμμή, γραμμή που μας οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στην ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ. Καταλαβαίνετε πως έχουμε εχθρούς που θέλουν να μας διχάσουν με σκοπό μόνο και μόνο να μην περάσει το δίκαιο χρόνιο αίτημα μας.
ΜΟΝΟ ΕΝΩΜΕΝΟΙ
ΘΑ ΚΕΡΔΙΣΟΥΜΕ ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΜΑΣ.
Εμπιστευτείτε τους συναδέλφους σας συμβασιούχους πυροσβέστες και μόνο. Αφήστε τις Κασσάνδρες έξω από την οικογένειά μας.
ΟΛΑ ΘΑ ΤΑ ΛΥΣΟΥΜΕ, ΥΠΟΜΟΝΗ, ΤΩΡΑ ΟΜΩΣ ΕΧΟΥΜΕ ΧΡΕΟΣ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΣΥΝΑΔΕΛΦΟΥΣ ΠΟΥ ΧΑΘΗΚΑΝ ΠΡΟΣ ΤΙΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΕΣ ΜΑΣ ΠΟΥ ΣΤΕΝΑΧΩΡΙΟΥΝΤΑΝ ΚΑΙ ΑΓΩΝΙΟΥΣΑΝ ΜΑΖΙ ΜΑΣ ΓΙΑ ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ!!!
ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΟΣΟΥΣ ΚΑΘΙΣΟΥΝ ΚΑΙ ΣΚΕΦΤΟΥΝ. ΛΟΓΙΚΑ.
Υ.Γ.: Μαθαίνω πως κάποιοι “μόνιμοι”, να μην πω το σύνολο τους, έχουν αναστατωθεί πολύ και ψάχνουν διάφορα. Τους λέμε το εξής:
1. Η πυροσβεστική δεν τους ανήκει είναι υπάλληλοι κι αυτοί.
2. Μην τρομάζουν δεν θα τους φάμε τα λεφτά από τα ταμεία τους όπως ακούγεται ευρέως, θα συμβάλλουμε και εμείς.
3. Δουλειά ζητούμε απλά και το αξίζουμε με το παραπάνω, το ξέρετε.
4. Τόσοι αγώνες, τόσες στεναχώριες, τόσες αγωνίες ποτέ δεν ήταν κοντά μας, ας είναι τώρα πού τελειώνουν τα βάσανα μας, δεν τους κρατούμε κακία.
